Georadar, ze względu na swoje możliwości bezinwazyjnej inspekcji obiektów niedostępnych jest wykorzystywany w geologii, archeologii, kryminalistyce, a coraz częściej również w zadaniach inżynierskich. Tak Szeroki zakres możliwości metody GPR został zapewniony dzięki wprowadzeniu przez producentów sprzętu zaawansowanych rozwiązań technologicznych m.in. jednostek wielokanałowych. Akwizycja danych wzdłuż kilku profili jednocześnie pozwala na oszczędność czasu oraz pozyskanie quasi-ciągłej informacji o sytuacji podpowierzchniowej. Jednym z ważniejszych aspektów systemów akwizycji danych, w tym georadarowych, jest właściwa metodyka i dokładność geopozycjonowania.

Niniejsza publikacja ma na celu omówienie wyników pomiarów georadarowych przeprowadzonych z wykorzystaniem jednostki wielokanałowej Leica Stream C. Przedstawiono wyniki pomiaru testowego, którego ideą było określenie możliwych do uzyskania dokładności w zależności od zastosowanej georeferencji – z wykorzystaniem odbiornika GNSS, również wspomaganym dodatkową synchronizacją czasową PPS, oraz tachimetrem, a także optymalizacja metodologii. Zbadano m.in. skutki niezalecanych przez producenta, dynamicznych zmian trajektorii ruchu na dokładność pozycjonowania echogramów oraz produktów ich wektoryzacji.  

Uzyskane wyniki stanowiły podstawę do konfrontacji materiału pozyskanego w warunkach miejskich z dostępnymi opracowaniami kartograficznymi pod kątem możliwości weryfikacji rzeczywistego przebiegu podziemnego uzbrojenia terenu. Urbanistyczny charakter terenu stanowił ograniczenie dla przemieszczania się sporych rozmiarów instrumentu, jednak stworzył możliwość dla przeprowadzenia dodatkowych analiz m.in. dokładności różnych wariantów lokalizacji w okolicach wysokiej zabudowy czy zgodności rozkładu amplitudy na przecięciu prostopadłych tras.