Wpływ rozdzielczości metod falowych na jakość rozpoznania granic nieciągłości osuwiska

Członek naszego zespołu uczestniczył w badaniach terenowych i opracowaniu wyników z metody georadarowej, pozyskanych w utworach fliszu karpackiego. Opracował przestrzenny model rozkładu warstw granic osuwiskowych w rejonie DK 28 – Mucharz koło Wadowic. Wyniki podlegały korelacji i stanowiły uzupełnienie dla badań sejsmiki płytkiej i modelowania numerycznego.

Rys. 1 Przestrzenny model rozkładu warstw granic osuwiskowych.
Rys. 1 Przestrzenny model rozkładu warstw granic osuwiskowych.
Rys. 2 Rys. 1 Przestrzenny model rozkładu warstw granic osuwiskowych.
Rys. 2 Rys. 1 Przestrzenny model rozkładu warstw granic osuwiskowych.
Rys. 3 Rys. 1 Przestrzenny model rozkładu warstw granic osuwiskowych.
Rys. 3 Rys. 1 Przestrzenny model rozkładu warstw granic osuwiskowych.
Previous
Next

Szerzej o projekcie traktuje monografia pt.: „Wpływ rozdzielczości metod falowych na jakość rozpoznania granic nieciągłości osuwiska”.

Rys. 4 Monografia, będąca wynikiem prac nad projektem.

Projekt KBN 4 T12B 015 30 „Wpływ rozdzielczości metod falowych na jakość rozpoznania granic nieciągłości osuwiska” 2006-05-05 05-04-2008” był realizowany pod kierownictwem prof. dr hab. inż. Zenona Pileckiego.